Asset Publisher Asset Publisher

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Hodowla lasu

Hodowla lasu

Hodowla lasu w Nadleśnictwie Kościan

Nadleśnictwo Kościan prowadzi zadania z hodowli lasu na podstawie aktualnego Planu Urządzenia Lasu. Najważniejszym celem hodowlanym realizowanym zgodnie z ustawą o lasach z 28 września 1991 roku jest „zachowanie lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz równowagę przyrodniczą."
W ramach tych działań średniorocznie odnawia się i zalesia około 160 ha powierzchni, przeznaczając na ten cel około 1 mln sadzonek. Młode pokolenie wprowadza się nie tylko w miejsce wyciętych uprzednio drzew, ale również tam gdzie las istnieje i chcemy poprawić jego jakość. Zabieg ten nazywany wprowadzaniem dolnego piętra, wykonywany średniorocznie na powierzchni 22 ha ma na celu wyhodowanie drzewostanu wielopiętrowego i wielogatunkowego. W zależności od potrzeb corocznie poddaje się czyszczeniom wczesnym oraz późnym średnio około 300 - 400 ha. Melioracje agrotechniczne wykonuje się natomiast na około 150 - 170 ha powierzchni.
Sadzonki drzew i krzewów niezbędne do wykonywania nasadzeń hodowane są w Gospodarstwie Szkółkarskim Racot. Rocznie produkuje się średnio około 2,8 mln sadzonek zarówno gatunków lasotwórczych jaki ozdobnych. Powierzchnia produkcyjna szkółki to 6,46 ha.
Sadzonki produkowane są z nasion pozyskiwanych z drzewostanów najlepszej jakości.
W Nadleśnictwie Kościan istnieje obecnie około 330 ha Gospodarczych Drzewostanów Nasiennych, z których nasiona służą do produkcji sadzonek przeznaczonych na uprawy gospodarcze. Nadleśnictwo posiada również jeden Wyłączony Drzewostan Nasienny o powierzchni niespełna 28 ha. Jest to drzewostan wyselekcjonowany spośród drzewostanów gospodarczych a jego potomstwo jest wyjątkowo cenne i odpowiednio chronione.
Z nasion zebranych z Wyłączonego Drzewostanu Nasiennego zakładane są uprawy pochodne, które oznaczone są w terenie odpowiednimi tablicami. Drzewostany powstałe z takich upraw, po osiągnięciu dojrzałości stanowić będą podstawową bazę pozyskania nasion jako drzewostany o ulepszonej jakości genetycznej.
W Wyłączonych oraz Gospodarczych Drzewostanach Nasiennych wybiera się drzewa najlepszej jakości – Drzewa Mateczne. W Nadleśnictwie Kościan istnieje obecnie 19 takich drzew należących do gatunków sosna zwyczajna i modrzew europejski. Drzewom takim specjalna komisja nadaje numer, który musi być umieszczony na danym drzewie. Potomstwo takich drzew jest również szczególnie chronione a nasiona podobnie jak te z Wyłączonych Drzewostanów Nasiennych przechowywane są w Leśnym Banku Genów w Kostrzycy, stanowiąc zasoby genowe cenne dla polskiego leśnictwa oraz ochrony bioróżnorodności lasów.
Inną kategorią bazy nasiennej są Źródła Nasion. Są to drzewa występujące na określonym obszarze, z których pozyskuje się nasiona. Drzewa stanowiące źródła nasion powinny cechować się cechami jakościowymi nie gorszymi niż przeciętna jakość i produkcyjność w danym regionie pochodzenia.
Średnioroczne zapotrzebowanie nadleśnictwa na nasiona głównych gatunków lasotwórczych to około 2600 kg, w tym sosny 8 kg i dębów 2500 kg
Nadleśnictwo Kościan posiada następujące rodzaje baz nasiennych:
1.    13. Drzew Matecznych sosny zwyczajnej,
2.    6. Drzew Matecznych modrzewia europejskiego,
3.     Wyłączony Drzewostan Nasienny sosny zwyczajnej o powierzchni 27,90 ha,
4.    Gospodarcze Drzewostany Nasienne o powierzchni 330,68 ha, następujących gatunków:
-    buk zwyczajny,
-    brzoza brodawkowata,
-    dąb bezszypułkowy,
-    dąb szypułkowy,
-    daglezja zielona,
-    klon jawor,
-    modrzew europejski,
-    olsza czarna,
-    sosna zwyczajna,
5.    6. Źródeł Nasion następujących gatunków:
-    czereśnia ptasia,
-    lipa drobnolistna,
-    dąb czerwony,
-    klon zwyczajny,
-    wiąz szypułkowy,
-    grab zwyczajny.